Michael Birawer

Urodzony w 1803 roku w Sośnicowicach, syn arendarza Itziga Isaaca (1756/7-10.03.1831) i jego żony Charlotty z.d. Singer. Prawdopodobnie otrzymał imię po swoim dziadku po mieczu. Poza Michaelem dorosłości dożyło przynajmniej troje jego rodzeństwa: siostry Pauline (zm. 26.01.1874; zmarła niezamężnie, w latach 50 XIX w. zajmowała się czapkarstwem – czyściła i naprawiała słomkowe kapelusze oraz wykonywała czepki) i Jeanette (1802-10.05.1893) oraz brat Pinkus (02.01.1815 – 01.12.1896 – zasiadał w zarządzie tutejszego żydowskiego bractwa pogrzebowego Chewra Kadisza). Rodzice Michaela z czasem przeprowadzili się do Gliwic. To tutaj Michael otrzymał prawa obywatelskie w 1829 roku oraz prowadził hotel wraz z salą gastronomiczną. W lipcu 1847 roku w Sali tej odbyła się zabawa związana z przekazaniem sztandaru tutejszej Gildii Strzeleckiej. W 1862 roku w lokalnej prasie widniał już jako „Hotelbesitzer” – posiadacz hotelu. W połowie XIX w. był właścicielem nieruchomości położonej przy Beuthenerstraße 42, o czym świadczy oferta wynajmu pomieszczeń w tej nieruchomości zamieszczona w lokalnej prasie przez Pinkusa lub Pauline. Jest to o tyle ciekawa informacja, gdyż ulica Bytomska stanowi krótką ulicę. Wskazany adres może dowodzić, iż pierwotnie była ona połączona z inną ulicą, bądź osoba zamieszczająca ogłoszenie w prasie pomyliła adresy. Ostatnim miejscem zamieszkania Michaela był dom przy Beuthenerstraße 10 (dziś ul. Bytomska) w Gliwicach, gdzie mieszkał z rodziną. Przypuszczalnie posiadał dwie żony: pierwszą Helenę z.d. Müller (1808 – 23.06.1855; zmarła wskutek wykrwawienia) i Pamirę z.d. Sachs, która pod tym adresem jeszcze w 1890 roku sprzedawała koszerną żywność na święto Pesach. Późniejsze losy Palmiry wymagają dalszych badań, nie figuruje ona na liście pochowanych na obu cmentarzach żydowskich w Gliwicach. Doczekał się przynajmniej dwóch synów: Heinricha, (zm. w wieku zaledwie 27 lat 17.04.1862 roku w wyniku gruźlicy), Isaaka (1832 – 06.02.1884). Isaak poszedł w ślady ojca i w latach 1870 – 1881 roku (prawdopodobnie z przerwą w latach 1878-1881) był właścicielem słynnego gliwickiego hotelu „Zur Goldene Gans” (Pod Złotą Gęsią) przy ówczesnej Tarnowitzerstraße (dziś ul. Matejki 3). O śmierci Michaela powiadomił urząd Pinkus.