Isaak Samuel Nothmann

Słynna druga rewolucja przemysłowa na Górnym Śląsku zaczęła nabierać tempa w latach 50. XIX wieku, na co złożyło się kilka czynników. Rozwój ten nastąpił po kilku dekadach stagnacji związanej m.in. z wojnami napoleońskimi czy kryzysem lat 40. XIX wieku.
Pierwszym – niezwykle istotnym – czynnikiem, który przyczynił się do rozwoju wielkiego przemysłu, było powstanie linii kolejowej (otwarcie stacji w Gliwicach nastąpiło w 1845 roku). Nie bez znaczenia był również napływ ludności z innych obszarów ówczesnych Prus oraz pozostałych państw niemieckich. Wraz z nimi na Górny Śląsk docierały nowinki technologiczne oraz dodatkowy kapitał, niezbędny dla rozwoju gospodarczego regionu.

Władze ówczesnych Gliwic były przypuszczalnie świadome potencjału, który pojawił się w mieście, i postanowiły wyjść industrii naprzeciw – 24 marca 1852 roku powołano Gewerbrat (radę przemysłową), w której skład wchodziły następujące wydziały: fabryczny (przewodniczącym został Carl Schottelius), rzemieślniczy (z mistrzem szewskim Wolffem na czele) oraz handlowy (z Isaakiem Samuelem Nothmannem na stanowisku przewodniczącego). Całej radzie przewodniczył Gustav Neumann.

To właśnie macewa Isaaka Samuela Nothmanna, jako najstarsza w prezentowanym zestawieniu, otwiera szlak ludzi przemysłu na starym cmentarzu żydowskim w Gliwicach. Nothmann urodził się w 1805 lub 1807 roku, zaś zmarł w 1860 roku. Prywatnie Isaak Samuel Nothmann był zięciem Heinricha Kerna – założyciela jednej z gliwickich fabryk drutu.