Brunon Dzięcielski
Brunon Dzięcielski
Ur. w 1922 r. w Wejherowie. W marcu 1943 r. został powołany do wojska niemieckiego, początkowo Luftwaffe, następnie przeniesiony do piechoty. Służył we Francji, przebywał w okolicach Dunkierki i Calais. Po desancie aliantów w Normandii wraz z jednostką został ewakuowany na wschód. Na początku września 1944 r. zdezerterował w okolicy granicy francusko-belgijskiej. Miesiąc później rozpoczął ochotniczą służbę w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Jeszcze w czasie wojny podjął naukę w polskim gimnazjum, a później w liceum w Anglii. W maju 1947 r. wrócił do Polski. Po ukończeniu studiów ekonomicznych pracował w sektorze spółdzielczym.
Strona tytułowa dowodu osobistego 3 grupy niemieckiej listy narodowościowej (Deutsche Volksliste). Dowód należał do Augusta Hinza (teścia Brunona Dzięcielskiego) 
Karta odzieżowa dla Polaków należąca do Brunona Dzięcielskiego, Wejherowo, 1942 r. 
Karta odzieżowa dla Polaków należąca do Brunona Dzięcielskiego, Wejherowo, 1942 r. 
Brunon Dzięcielski, zdjęcie wykonane w atelier fotograficznym na południu Francji, 1943 r. 
Dokument niemieckiego Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych, potwierdzający wszczęcie poszukiwań zaginionego Brunona Dzięcielskiego, wysłany do jego siostry Marii Czoske. Rudolstadt, 28 grudnia 1944 r. 
Brunon Dzięcielski (na dole drugi od lewej) podczas sprzątania śladów zniszczeń wojennych na Placu Wiosny Ludów w Poznaniu, między 1947 a 1951 r. 
Poświadczenie obywatelstwa polskiego wydane Brunonowi Dzięcielskiemu
